ARTISTS > Jacek Malczewski

1854 - 1929
malarstwo

Jeden z najciekawszych i najbardziej kontrowersyjnych polskich symbolistów

przełomu XIX i XX wieku.

Malczewski urodził się w Radomiu, w pozbawionej majatków ziemskich rodzinie

szlacheckiej.

W roku 1871 17-letni Malczewski znalazł się w Krakowie, gdzie uczył się w gimnazjum,

a następnie Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Matejki.

W 1975 wyjechał na dalsze studia do Paryża, do Matejki wrócił po dwóch latach. Dużo

podróżował po Włoszech oraz Azji Mniejszej z Karolem Lanckorońskim wieloletnim przyjacielem.

Z Maria Gralewska ożenił się w 1987 i z tego zwiazku na świat 24 października 1892 przyszedł syn Rafał, później również malarz.
Angażował się w działalność pedagogiczną w Szkole Sztuk Pięknych i na kursach im. Baranieckiego ucząc malarstwa kobiety, które wówczas nie miały prawa studiować.

W 1897 został jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" (obok Teodora Axentowicza, Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego).

W 1900 po konflikcie z Julianem Fałatem opuścił krakowską Akademię Sztuk Pięknych, wrócił w 1910 kiedy rektorem ASP został Teodor Axentowicz, a w 1912 zostł rektorem ASP. Funkcję tą pełnił do wybuchu I wojny światowej.

Początek wojny spędził w Wiedniu. Do Krakowa powrócił w 1916. Powstał wówczas cykl obrazów "Moje Życie", coraz częściej malował autoportrety. W 1921 ustąpił z funkcji profesora ASP.

Jubileusz 70-lecia życia i 50-lecia pracy malarskiej obchodził organizując wystawy swoich obrazów w Krakowie, Lwowie, Warszawie i Poznaniu. W latach 1923–1926 mieszkał w XIX-wiecznym dworze w Lusławicach, założył tam szkółkę malarską dla utalentowanych dzieci wiejskich.

W 1923 namalował tryptyk "Mój pogrzeb". Pod koniec życia artysta stracił wzrok.

Umarł w Krakowie i pochowano go w Krypcie Zasłużonych na Skałce zgodnie z ostatnim życzeniem we franciszkańskim habicie tercjarskim.