Józef Gielniak (1932 – 1972)

Dwie rocznice – 75-lecie urodzin i 35-lecie śmierci – wpisują się w tło wrocławskiej wystawy przypominającej jednego z najwybitniejszych grafików. Józef Gielniak pozostawił niewiele prac, a jego życie i twórczość były napiętnowane chorobą (gruźlicą). Walcząc z nią, od 1953 r. przez prawie 20 lat, przebywał w sanatorium w Kowarach. Tam powstały wszystkie jego dzieła, głównie wykonywane w technice linorytu. Wielokrotnie nagradzane i pokazywane w świecie, nadal zachwycają oryginalnością i niespotykanym dopracowaniem szczegółów (niektóre z nich tworzył nawet przez kilka miesięcy). Wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu prezentuje w układzie chronologicznym wszystkie dzieła artysty, czyli 53 prace graficzne i 15 ekslibrisów. Tworzą one m.in. cykle „Sanatorium”, „Improwizacje dla Grażynki”. Do najbardziej przejmujących prac należy linoryt ze znakami magicznymi służącymi odpędzaniu chorób („Przeciwko chorobom”) i swoisty notatnik artysty, w którym pozostawił, jak mówił, „reminiscencje sal zabiegowych i operacyjnych, korytarzy i cała masa takich przykrych rzeczy" („Podróż dookoła karty gorączkowej”). Wystawę uzupełnia publikacja przygotowana przez Mariusza Hermansdorfera, z reprodukcjami wszystkich prac Józefa Gielniaka, esejem oraz bardzo szczegółowym kalendarium. Wrocław, Muzeum Narodowe, 4 kwietnia – 6 maja 2007, wystawa „Józef Gielniak” Józef Gielniak  (1932 - 1972) Łucznik, 1956 linoryt, papier, 18.5 x 12.7 cm sygn. oł. pod ryc. l.: "Łucznik", śr.: li