Portrety Dunikowskiego

Kolejna wystawa prac Xawerego Dunikowskiego (1875-1964) w warszawskiej Królikarni tym razem koncentruje się na twórczości portretowej tego wybitnego rzeźbiarza i malarza. Już w czasach mu współczesnych bardzo wysoko ceniono jego prace, m.in. pisano, że „posiada niezaprzeczalny talent rzeźbiarski, ma poczucie kształtu i ten dar istotnego plastyka, który sprawia, ze glina pod jego palcami dematerializuje się prawie staje się żywem ciałem”. Rozpoczynał, jak sam mówił, od „impresjonizmu optycznego” rzeźbiąc „uczuciowo i żywiołowo” portrety przyjaciół i najbliższych. W okresie po 1915 r., doświadczony ciężką sytuacją materialną, wykonywał portrety zarobkowo. W późniejszych latach powracał do nich sporadycznie, honorując rzeźbami znajomych. Wystawa w Królikarni jest pierwszą próbą pokazania tylko tego aspektu twórczości Xawerego Dunikowskiego. Zgromadzono rzeźby wykonywane do lat 60. Wśród nich „Portret Henryka Szczyglińskiego” (1898), „Matka” (1899), a także rzadko lub w ogóle nie prezentowane: „Portret Jakuba Glassa” (1910), „Portret młodej kobiety” (ok. 1910) i dalsze portrety: Sary Lipskiej, Alfreda Lubelskiego, Witolda Poznańskiego, Jana Rubczaka z lat 1917-1920 oraz „Portret Alicji Fiszmanowej” (1958). Zbiór dopełniają unikalne, bo wystawiane po raz pierwszy, portrety: Zygmunta Zaleskiego (1919) i Igancego Hennera (ok. 1960). Warszawa, Królikarnia, 13 marca - 15 kwietnia, wystawa „Xawery Dunikowski – Portrety”