Rocznicowy Wróblewski (1927-1957)

W krakowskim i warszawskim Muzeum Narodowym otwarto wystawy przypominające twórczość Andrzeja Wróblewskiego. Artysty zmarłego tragicznie przed półwiekiem, legendy sztuki powojennej, głosu pokolenia „ocalonych”. W Krakowie pokazano przede wszystkim prace na papierze, unikalne akwarele i gwasze z rodzinnej kolekcji. Ten szczególny „wszechświat za szybą” bliski jest nurtom abstrakcji i figuracji. Część obrazów olejnych, znanych z ekspozycji w Galerii Sztuki Polskiej XX w., została wypożyczona na wystawę „Andrzej Wróblewski. W 50. rocznicę śmierci artysty” w Warszawie. Dopełniają one niewielką (około 60 prac) ale precyzyjnie określoną tematycznie prezentację, o której jej kuratorka, Joanna Kordjak-Piotrowska, mówi: „głównie pokazujemy, jak ewoluowała jego koncepcja sztuki „dla mas”, sztuki publicznej, zaangażowanej – od abstrakcyjnych obrazów prezentowanych na słynnej I Wystawie Sztuki Nowoczesnej po te z cyklu „Rozstrzelań”. Nie unikamy też kontrowersyjnego epizodu socrealistycznego zasygnalizowanego jednym, ale najbardziej znamiennym obrazem z tego okresu – „Zlot młodzieży w Berlinie Zachodnim” z 1951 r.”, Szczególnym walorem ekspozycji jest przywołanie artystycznych kontekstów dzieł, między innymi poprzez fragmenty filmu F. Felliniego „La Strada” czy obrazy francuskiego i włoskiego neorealizmu.  Muzeum Narodowe, Kraków, 1 marca – 1 czerwca 2007,  „Andrzej Wróblewski (1927-1957). Wszechświat za szybą autobusu”. Muzeum Narodowe, Warszawa, 9 marca – 6 maja 2007, „Andrzej Wróblewski (1927-1957). W 50. rocznicę śmierci artysty”.