Włodzimierz Jan Zakrzewski w Muzeum Narodowym w Poznaniu
Muzeum Narodowe w Poznaniu, Galeria Malarstwa i Rzeźby Poznań, Al. Karola Marcinkowskiego 9 4 marca do 17 kwietnia 2011 Monograficzna wystawa twórczości Włodzimierza Jana Zakrzewskiego (rocznik 1946) zaprezentuje malarstwo i prace na papierze w układzie chronologicznym. Przedstawione zostaną obrazy od lat siedemdziesiątych malowane bezpośrednio po dyplomie po prace najnowsze z roku 2010. Zauważyć w nich można stopniowe odchodzenie od akademickich wzorów. Ten wychowanek kolorystów w malarstwie pragnął być artystą współczesnym. Poprzez układy przedmiotów, w następnej kolejności tylko ich konturów stopniowo dochodził do abstrakcji. Ekspozycja podzielona będzie na kilka części. Pierwsza, nazwana – Martwe natury pełne przedmiotów – ku abstrakcji pokaże drogę twórczą od porzucenia tradycyjnej martwej natury poprzez: ten sam motyw zupełnie inne akcesoria – przedmioty – linie proste – płaszczyzny – pola kolorów – przestrzeń – nieskończoność – ucieczka znaczeń. W części drugiej – Przestrzeń geometrii – widz zetknie się z obrazami i pracami na papierze z lat osiemdziesiątych, które charakteryzują: racjonalizm i chaos – porządek i zakłócenia – powtarzalność motywu – szablon i wariacje – barwy: uspokojenie i ekspresja – pamięć historii sztuki i poszukiwania indywidualne – prace pojedyncze i złożone – cykle. W kolejnej fazie twórczości, po 1989 r., Zakrzewski poszukiwał dróg wyjścia z obszaru abstrakcji. Opowiada o niej trzecia część wystawy Pejzaż i Pamięć – powrót realnego – obrazy zobaczone – obrazy zapamiętane – podróże – autobiografia i pejzaż – autobiografia i pamięć – wydarzenia i ich nawarstwianie – miejsca i świat – miasta – dyskusje z przeszłością – obrazy zamalowane – luki w pamięci. Bezpośrednią kontynuacją obrazów z lat dziewięćdziesiątych są malowane już w XXI wieku pokazane w czwartej części – Historia i Znaki znaczonej przez – zapisy historii – znaki historii – historia – pola bitew – pamięć historyczna i XX wiek – inne znaki – znaki na niebie – Toskania. Włodzimierz Jan Zakrzewski studiował malarstwo w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. We wczesnych latach 70. zrealizował kilka filmów o sztuce i architekturze. W połowie lat 70. wypracował własny charakterystyczny styl, który poddawany jest z upływem czasu modyfikacjom, nie zmieniającym jednak ich zasadniczego wyrazu. Artysta wyjechał z Polski w 1980 roku; zamieszkał w Nowym Jorku. Od 1990 roku dzieli swój czas pomiędzy Nowym Jorkiem a Warszawą. Zakrzewski głównym tematem malarstwa czyni malarstwo pojmowane jako autorealizację. W swoich obrazach zajmuje się ograniczeniami malarstwa abstrakcyjnego. Często dzieli obrazy na części, w których zestawia ze sobą różne sposoby malowania. To rozbicie malarskiego języka służy artyście do ukazania rozgrywającej się w obrazie historii, która ma niekiedy bardzo osobisty wymiar. Włodzimierz Jan Zakrzewski Urodził się w Łodzi w roku 1946. W 1970 roku ukończył studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W dekadzie lat siedemdziesiątych, która charakteryzowała refleksja konceptualna i fascynacja nowymi mediami, opowiedział się zdecydowanie za malarstwem. Do tego grona artystów należeli m.in.: Tomasz Ciecierski, Edward Dwurnik, Łukasz Korolkiewicz, Ewa Kuryluk i Jerzy Piotrowicz. W latach siedemdziesiątych jego malarstwo ewoluowało od przedstawień martwej matury i pejzażu ku układom przedmiotów i abstrakcji. Latem 1981 wyjechał na kilka miesięcy do USA, historia zatrzymała go tam na blisko dwadzieścia lat. Dzieła swe eksponował w galeriach i muzeach Europy Zachodniej i USA. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w Gemeentemuseum w Hadze w Museum Bochum [198.], w roku 1989 zaprezentował swoje rysunki w Brooklyn Museum w Nowym Jorku. Współpracował z galeriami: Marian Goodman i TZ’Art & Company w Nowym Jorku, Franck + Schulte w Berlinie, Wetering Galerie w Amsterdamie, Galerią Foksal w Warszawie. Brał udział w programie Artist in Residence w Stedelijk Museum w Amsterdamie [1978/1979 i 1982]. Był stypendystą De Ponte Foundation w Amsterdamie [1994] i Kunstlerhaus Bethanien w Berlinie [1995/1996]. W latach dziewięćdziesiątych powraca do Warszawy najpierw jego sztuka – wystawy w Galerii Foksal [1993] i Galerii Sztuki Współczesnej Zachęta [1996]. Artysta wraz z rodziną wraca do Warszawy w roku 1999. Kolejne ważne wystawy to ekspozycja z roku 2000 w warszawskiej Królikarni, w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu w roku 2006. Artysta mieszka i pracuje w Warszawie. kurator: Włodzimierz Nowaczyk
